Ποντιακά Ραδιόφωνα

Πολλά τα ραδιόφωνα που μεταδίδουν την πανέμορφη μουσική μας τα ήθη τα έθιμα την ιστορία αλλά και την λαογραφία μας .

http://www.akritestoupontou.gr/live/

Σύλλογος Ποντίων Σταυρούπολης - Ακρίτες του Πόντου

http://www.lelevose.com/

ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ 101,3 FM · ΠΟΝΤΙΑΚΟΣ ΡΑΔΙΟ-ΤΗΛΕ-ΕΠΙ-ΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ · ΤΟ ΣΥΝ-ΧΡΟΝΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

http://pontosromania.com  
Ποντιακή Ένωση Στουτγάρδης
 και Περιχώρων " Η ΡΩΜΑΝΙΑ "

http://www.pontiaka.com/radio/

http://www.pontosstockholm.com/

                                                ΡΑΔΙΟ ΠΟΝΤΟΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ




                                                                                                    http://www.radioarothimia.com/player




                               http://www.kementzetzis.gr/


                                                                                                 http://www.e-pontosradio.gr/




Αν κάποιο ραδιόφωνο δεν υπάρχει στην λίστα
δεν ευθυνόμαστε εμείς και παρακαλώ να μας ενημερώσετε για την καταχώριση του. 


Η καταχώρηση  με την σειρά που εμφανίζονται ειναι τυχαία  

Συνταγες ''Σαρμαδ'ακια με μαύρο λάχανο''

Πεντανόστιμο, παραδοσιακό ποντιακό φαγητό, που δε λείπει ποτέ από το χριστουγεννιάτικο (και όχι μόνο) τραπέζι των Ποντίων. Δεν είναι εύκολο. Δεν είναι δύσκολο. Υπομονή και τέχνη στο τύλιγμα θέλει και δύο είδη κιμά.

photo: dcroula

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 κιλό φύλλα μαύρα λάχανα (θα τα βρείτε στη λαϊκή)
• 1 φλυτζάνι ρύζι γλασέ ή καρολίνα (προτιμώ το καρολίνα)
• 250 γραμμ. ψαχνό κιμά μοσχαρίσιο (διπλοαλεσμένος)
• 250 γραμμ. ψαχνό κιμά χοιρινό ή αρνίσιο (διπλοαλεσμένος)
• 2 κρεμμύδια μεγάλα
• 1 φλυτζάνι του τσαγιού μαϊντανό ψιλοκομμένο
• αλάτι, πιπέρι
• Μισό φλυτζάνι του τσαγιού εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
• 1 φλιτζάνι ακόμα του τσαγιού εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο (έναν κι άλλο ένα ... που λέμε εμείς οι Πόντιοι!

Πώς το κάνουμε:

1. Ζεματίζουμε για 5 λεπτά τα μαύρα λάχανα και τα στραγγίζουμε καλά. Μην τα βράσετε πολύ γιατί θα λιώσουν. Να μαλακώσουν μόνο.
2. Αφού κρυώσουν αφαιρούμε με το μαχαίρι το κοτσάνι που υπάρχει στο κέντρο της βάσης κάθε φύλλου. Ετσι από κάθε φύλλο βγάζουμε δύο τεμάχια φύλλου.
3. Κρατάμε δυο τρία φύλλα με τα κοτσάνια και τα τοποθετούμε στον πάτο της κατσαρόλας.
4. Σε μια λεκάνη ζυμώνουμε τον κιμά με το ρύζι, τα κρεμμύδια ψιλοκομμένα (εγώ το τρίβω στο ρεντέ), το μαϊντανό, το λάδι και το αλατοπίπερο.
5. Παίρνουμε ένα ένα φύλλο, κρατώντας το κατά μήκος, βάζουμε λίγη από την γέμιση (όχι στο κέντρο του φύλλου, αλλά στο πάνω μέρος του, έτσι ώστε να περισσεύουν περίπου 3-4 πόντοι).
6. Κλείνουμε το φύλλο πρώτα από πάνω και μετά κλείνουμε τις άκρες και κατόπιν το τυλίγουμε ρολό. Πρέπει να μην τα τυλίξουμε πολύ σφιχτά για να είναι αφράτα.
7. Τοποθετούμε στον πάτο μιας κατσαρόλας τα κοτσάνια από τα φύλλα κι επάνω βάζουμε σε στρώσεις τους σαρμάδες έτσι ώστε η άκρη από το τύλιγμα να κοιτάει πάντα στον πάτο της κατσαρόλας.
8. Προσθέτουμε 1 φλυτζάνι λάδι και δύο φλυτζάνια νερό. Σκεπάζουμε μ΄ ένα πιάτο και αμέσως μόλις αρχίζουν να βράζουν, χαμηλώνουμε αμέσως τη φωτιά, για να ψηθούν περίπου μία ώρα σε μέτρια φωτιά.
9. Όταν ψηθούν μπορείτε να κάνετε αυγολέμονο μ΄ ένα αυγό κι ένα λεμόνι και να περιχύσετε τους σαρμάδες.
10. Επίσης μπορείτε να πάρετε στραγγιστό γιαούρτι (πασκιτάν είναι το καλύτερο ...αλλά πού να βρεις αυτό πάλι!) και να βάλετε ελάχιστο τριμμένο σκόρδο, λίγο από το ζουμάκι της κατσαρόλας, αλάτι και πιπέρι και αφού τα χτυπήσετε καλά να περιχύσετε λίγη από την ποντιακή ...σως σε κάθε πιάτο.

1. Λίγα μυστικά ακόμα

Εγώ πάντως τα τσακίζω σκέτα, με φέτα, ψωμί και σαλατούλα! Η αυθεντική συνταγή προστάζει βουβαλίσιο ψαχνό κιμά (και όχι μοσχαρίσιο), αλλά πού να το βρούμε πάλι αυτό... Επίσης να θυμάστε, ότι οι ποντιακοί σαρμάδες γίνονται μικροί σε μέγεθος, όπως τα ντολμαδάκια γιαλαντζί. Συχνά η μανούλα μου, τύλιγε σαρμάδες και με μαύρα λάχανα και με αμπελόφυλλα ή με άσπρο λάχανο (τα γέμιζε με το ίδιο μείγμα) και τα έβαζε σε μία κατσαρόλα να μαγειρευτούν μαζί.
Για να είναι ασφαλής ως προς τη γλουτένη η συνταγή, ελέγξτε το ρύζι.





απο sintagespareas.gr

Συνταγες ''Μαντι''

Είναι μπελαλίδικα, θέλουν χρόνο και κόπο για να γίνουν και τελειώνουν γρήγορα, δεν κάνουν καλό στη δίαιτα κι ας είναι ψημένα στον ατμό... αλλά είναι απίστευτα νόστιμα.

Τι χρειαζόμαστε:

Για τη ζύμη:

• 1,5 Kgr αλεύρι για όλες τις χρήσεις (αν δεν βαριέστε, το κοσκινίζετε)
• 2 αυγά
• 1 κ.γ αλάτι
• Χλιαρό νερό, όσο πάρει για να πετύχετε μια σκληρή ζύμη

Για την γέμιση:

• 1 Kgr κιμάς μοσχαρίσιος
• 1-1,2 Kgr κρεμμύδια χοντροκομμένα(αν χρειαστεί, τα στραγγίζετε λίγο)
• 3 μέτριες πατάτες τριμμένες στον τρίφτη
• 1 κ.σ αλάτι, όχι πολύ γεμάτη
• 1 κ.σ πιπέρι, όχι πολύ γεμάτη
• 4 κ.σ ελαιόλαδο

Για το ψήσιμο:

• Λίγο ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο για το άλειμμα του σκεύους ψησίματος

Για το γαρνίρισμα (Εδώ οι επιλογές είναι πολλές, ανάλογα με τα γούστα του καθενός και τις αντοχές του στις πικάντικες κι έντονες γεύσεις)

• Γλυκιά πάπρικα (η δική μας προτίμηση)
• Μπούκοβο ή πιπέρι καγιέν
• Γιαούρτι ανακατεμένο με πάπρικα ή καγιέν
• Ούξους.... λευκό ξύδι με εξαιρετικά έντονη γεύση και άρωμα (θα το βρείτε σε Κ/Μ με ποντιακά ή ρώσικα προϊόντα ή αν έχετε Πόντιους φίλους ή γείτονες)
• Τσατσιμπέλ....σάλτσα ντομάτας πικάντικη και αρωματική (θα το βρείτε σε Κ/Μ με ποντιακά ή ρώσικα προϊόντα ή αν έχετε Πόντιους φίλους ή γείτονες)

Πώς το κάνουμε:

1) Ξεκινάμε φτιάχνοντας πρώτα το ζυμάρι μας. Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί, έτσι ώστε να φτιάξουμε μια σκληρή ζύμη.

2) Αν σας δυσκολέψει το ζύμωμα, μπορείτε να χωρίσετε την ζύμη σας σε μικρότερα μπαλάκια και να τα δουλέψετε χωριστά, για καλύτερο αποτέλεσμα. Όταν τελειώσετε με το ζύμωμα, αφήνετε την ζύμη σας να ξεκουραστεί για κανένα μισάωρο. Καλό είναι στον ενδιάμεσο χρόνο, να το ξαναζυμώσετε λίγο.

3) Όσο η ζύμη σας ξεκουράζεται, φτιάχνετε την γέμιση του κιμά. Ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί και ζυμώνετε καλά. Αν θέλετε δοκιμάζετε λίγο για να δείτε αν θέλει αλατοπίπερο, ανάλογα με τα γούστα σας.

4) Υπάρχουν 2 τρόποι για να ανοίξετε φύλλο. Ο πρώτος τρόπος, είναι ο κλασσικός....κόβετε μέρος της ζύμης, αλευρώνετε την επιφάνεια που θα δουλέψετε και ανοίγετε ένα μεγαλούτσικο και λεπτό φύλλο. Είναι σημαντικό το φύλλο που θα ανοίξετε να είναι αρκετά λεπτό, έτσι ώστε να ψηθεί εύκολα αργότερα.

5) Κόβετε τα περισσεύματα της ζύμης γύρω γύρω, έτσι ώστε χαράζοντας το φύλλο, να σχηματίσετε τετράγωνα φυλλαράκια μεσαίου μεγέθους.

6) Ο δεύτερος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε μηχανή ζυμαρικών. Αλευρώνετε το κομμάτι της ζύμης σας(μικρότερο κομμάτι, απ'αυτό που θα ανοίγατε φύλλο) και ξεκινάτε να το περνάτε απο το μηχάνημα. Ξεκινάτε απο το Νο2 πάχος. Σ'αυτό το στάδιο το φύλλο που θα βγει απο το μηχάνημα μπορεί να έχει τρυπούλες....το διπλώνετε και το ξαναπερνάτε απ'το μηχάνημα ώσπου να γεμίσουν τα κενά.

7) Σταδιακά φτάνετε στο Νο5 με Νο6 του μηχανήματος κι έχετε ένα πολύ λεπτό φύλλο. Κόβετε κι εδώ σε τετράγωνα κομμάτια(βγαίνουν πιο εύκολα τα τετράγωνα φυλλαράκια μ'αυτόν τον τρόπο.) Είναι ο λιγότερο κουραστικός τρόπος και ο πιο γρήγορος.

8) Μόλις τελειώσετε με το κόψιμο του φύλλου σας, γεμίζετε τα τετραγωνάκια σας με την γέμιση του κιμά.

9) Και φτάνουμε στο σημείο που πρέπει να φτιάξουμε το σχήμα του ζυμαρικού μας. Δείχνει λίγο πολύπλοκο αλλά είναι ώσπου να το καταλάβετε. Πιάνουμε τις 2 διαγώνιες γωνίτσες και τις ενώνουμε.

10) Πιάνουμε και τις 2 άλλες γωνίτσες και τις ενώνουμε κι αυτές. Έχουμε σχηματίσει ένα νέο τετράγωνο με 4 νέες γωνίτσες, σαν πακετάκι.

11) Αυτές τις γωνίτσες τις πιάνουμε μεταξύ τους. Ουσιαστικά ενώνουμε τις γωνίτσες της κάθε πλευράς μεταξύ τους και σχηματίζουμε μια "βαρκούλα". Ή θα σχηματιστεί γωνίτσα προς τα έξω ή προς τα μέσα, ανάλογα με την ένωση που θα κάνουμε.

12) Αλευρώνουμε δίσκους και τοποθετούμε πάνω τις βαρκούλες μας για να μην πιάνουν τον χώρο που δουλεύουμε. Συνεχίζουμε έτσι ώσπου να τελειώσουν τα υλικά μας.

13) Ψήνουμε στο ειδικό σκεύος για τα μαντί, το οποίο όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, αποτελείται απο μια κατσαρόλα που βράζει το νερό και απο έξτρα ορόφους ξεχωριστούς, με τρύπες, ώστε να περνάει ο ατμός, που είναι κι αυτός που ψήνει τα μαντί μας.

14) Συνήθως τα σκεύη αυτά έχουν 4 ορόφους. Αν δεν θέλουμε να ψήσουμε πολλά μαντί, χρησιμοποιούμε τόσους όσους θέλουμε κάθε φορά. Βάζουμε το νερό να βράσει στην βάση του σκεύους(γεμίζουμε πάνω απο την μισή κατσαρόλα με νερό για να μην ξεμείνουμε απο ατμούς) και σ'ένα μπολάκι βάζουμε το έξτρα λάδι που έχουμε για το ψήσιμο και λαδώνουμε είτε την επιφάνεια του τρυπητού "ορόφου" είτε το κάθε μαντί ξεχωριστά...ίσα ίσα το σημείο που θα ακουμπήσει στην επιφάνεια του σκεύους. Τοποθετούμε τα μαντί και τα βάζουμε να ψηθούν για 45 λεπτά περίπου. Καλού κακού, δοκιμάζουμε 1 μαντί πριν κλείσουμε το μάτι της κουζίνας. Αφήνουμε λίγο να πέσουν οι ατμοί και μετά τα σερβίρουμε και τα γαρνίρουμε όπως προτιμάμε και....αντέχουμε.

15) Έχουν κόπο....θέλουν τρόπο....αλλά θα αποζημιωθείτε απο γεύση.

Λίγα μυστικά ακόμα

Η συνταγή των μαντί δεν είναι καθαρά ποντιακή, μια και ξέρω ότι υπάρχουν παραλλαγές και στην κουζίνα των Αρμενίων, Γεωργιανών, Τούρκων, Ρώσων και Ουκρανών....η γειτνίαση βλέπετε!

Ο ζωμός που μένει απο το βράσιμο του νερού, μια και πέφτει το λαδάκι και το λιπάκι του ζυμαρικού μας, μπορεί άνετα να φυλαχτεί ως ζωμός κρέατος.

Η "κανονική" συνταγή των Ποντίων γίνεται με χοιρινό κιμά ή ανάμεικτο με μοσχαρίσιο και η ποσότητα των κρεμμυδιών είναι η διπλάσια του κιμά που θα χρησιμοποιήσουμε. Έτσι το ζυμαρικό ψήνεται με το λίπος του κιμά και με τους χυμούς των κρεμμυδιών. Επειδή όμως είναι αρκετά βαριά για τα δικά μας γούστα, έχουμε πειράξει την συνταγή προσθέτοντας τις πατάτες κι ελαττώνοντας τα κρεμμύδια. Έτσι και την γεύση παίρνουμε και γλιτώνουμε το πλάκωμα του στομαχιού μας.

Επειδή είναι αρκετά χρονοβόρα και συνταγή, καλό θα ήταν να είναι τουλάχιστον 2 άτομα που θα βοηθάνε, ένας για το φύλλο κι ένας για το κλείσιμο των ζυμαρικών. Κι επειδή η ποσότητα βγαίνει αρκετή, μπορείτε όπως είναι στα αλευρωμένα δισκάκια, να τα καταψύξετε και να τα αποθηκεύσετε για προσεχή χρήση. Εμείς πάντα έτσι κάνουμε, έχουμε πάντα έτοιμα στον καταψύκτη μας.

Έχω ακούσει κάποιους να τα ψήνουν σε ατμομάγειρα, σε μικρότερες ποσότητες βέβαια αλλά δεν το έχω δοκιμάσει η ίδια, μια και έχω το ειδικό σκεύος αλλά δεν έχω ατμομάγειρα.

απο sintagespareas.gr

Συνταγες ''ΛΑΛΑΓΓΙΑ''

Όπως η τηγανίτα. Μια ποντιακή συνταγή.

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 κιλό αλεύρι (για όλες τις χρήσεις)
• 1 κιλό νερό ζεστό
• λίγη ζάχαρη
• λιγo αλάτι
• 1 φακελάκι μαγιά ξερή ή νωπή
• σουσάμι
• λάδι (για να αλείψουμε το τηγάνι)

Πώς το κάνουμε:

1. Βάζουμε το νερό σε ενα βαθύς μπολ ή λεκάνη ζυμώματος, ρίχνουμε τη μαγιά και το αλάτι.
2. Προσθέτουμε λίγο λίγο το αλεύρι ανακατεύοντας συνεχώς μέχρι να γίνει μια μαλακιά  ζύμη. Τη σκεπάζουμε και τη βάζουμε σε ζεστό μέρος 2 ώρες περίπου να φουσκώσει.
3. Ζεσταίνουμε πολύ καλά το τηγάνι και το αλείφουμε με λάδι.
4. Παίρνουμε με την κουταλιά απο το μείγμα και το ρίχνουμε λίγο λίγο στο τηγάνι (μόλις το ρίχνουμε φουσκώνει  αμέσως σχηματίζοντας επάνω τρύπες).
5. Κοπαναμε το σουσάμι και το καβουρδίζουμε.
6. Ρίχνουμε το σουσάμι πάνω στα λαλαγγια βάζοντας ταυτόχρονα και ζάχαρη
7. απο sintagespareas.gr

Συνταγες ''Πισία με τυρί η πατάτα ''

Περιγραφή

Αφράτα πισία με γέμιση τυριού ή πατάτας.

Τι χρειαζόμαστε:

Για την ζύμη

• 750 γρ. αλεύρι
• 1 φακελάκι μαγιά
• 1 1/2 ποτήρι χλιαρό νερό
• 1 κ.γλ. αλάτι
• 2 κ.σ. ελαιόλαδο

Για τη γέμιση τυριού

• 500 γρ. φέτα τριμμένη
• 2 αυγά
• πιπέρι (προαιρετικά)

Για την γέμιση πατάτας

• 4-5 πατάτες βρασμένες και πολτοποιημένες
• 1 κρεμμύδι τριμμένο
• αλάτι, πιπέρι
• ρίγανη

Πώς τα κάνουμε:

1)

Ζυμώνουμε όλα τα υλικά καλά μέχρι να γίνει μία ζύμη μαλακή χωρίς να κολλάει στα χέρια.

2)

Αφήνουμε την ζύμη σκεπασμένη με μία πετσέτα να φουσκώσει για περίπου 1 ώρα.

3)

Παίρνουμε ένα μπαλάκι σε μέγεθος καρυδιού και το ανοίγουμε σε στρόγγυλο λεπτό φύλλο.

4)

Βάζουμε μια κουταλιά γέμιση και διπλώνουμε σε μισοφέγγαρο. Κλείνουμε τις άκρες με την βοήθεια ενός πιρουνιού.

5)

Τρυπάμε την επιφάνεια τους με το πιρούνι για να φουσκώσουν ομοιόμορφα στο τηγάνισμα.

6)

Τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να πάρουν ένα χρυσαφί χρώμα.
Τα τοποθετούμε πάνω σε χαρτί κουζίνας για να απορροφηθούν τυχόν λάδια.

απο sintagespareas.gr

Η Ποντιακή Διάλεκτος

Η ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ Ίσως είναι κοινοτυπία να πει κανείς ότι η ιστορία ενός λαού είναι η ιστορία της γλώσσας του ή, αντίστροφα, ότι η ιστορία της γλώσσας ενός λαού είναι η ιστορία του λαού αυτού. Διαπίστωση που επιβεβαιώνεται στην περίπτωση της Ποντιακής διαλέκτου. Μπορούμε έτσι να δούμε στην Ποντιακή διάλεκτο τις καταβολές των πρώτων Ελλήνων αποίκων από την Ιωνία, τις επαφές των Ελλήνων αποίκων με τους αλλόγλωσσους λαούς που συνάντησαν στην περιοχή, τις επιδράσεις από την Αλεξανδρινή και Ρωμαϊκή διοίκηση, τον βυζαντινό χαρακτήρα που προσέδωσε στη διάλεκτο ο βυζαντινός τρόπος ζωής, (ίσως για τις μέρες μας το πλέον σοβαρό) την επίδραση λεκτική, γραμματική και συντακτική της τουρκικής στην ποντιακή διάλεκτο πράγμα που οφείλεται στην μακροχρόνια τουρκική κυριαρχία, και τέλος τα λεξικά δάνεια από διάφορες γλώσσες με τις οποίες ήρθε σε επαφή η Ποντιακή διάλεκτος όπως αυτές του Καυκάσου, της Ρωσίας κ.ά. Η ιστορία αρχίζει τον 8 ο αιώνα π.Χ. με την κατάκτηση της Σινώπης στην παραλία της αρχαίας Παφλαγονίας από τους Ίωνες της Μιλήτου. Η άποικοι ακολουθώντας αυτό το παράδειγμα ίδρυσαν ανατολικότερα νέες αποικίες όπως αυτές των Κοτυώρων, της Τραπεζούντας, της Κερασούντας την ίδια εποχή που η Μίλητος δημιουργούσε άλλη αποικία, την Αμισό. Στον αποικισμό συμμετείχε και η Ελλάδα η οποία κατά περίπτωση αλλού δημιουργούσε αποικισμό, και αλλού έστελνε προσθετικά εποίκους. Ο Παυσανίας αναφέρει για τη συμμετοχή των Ελλήνων στον αποικισμό της Τραπεζούντας στα μέσα του 4 ου αιώνα οπότε είχε αλλάξει το όνομά της από Οιζηνίς σε Τραπεζούς. Ανάλογες περιπτώσεις έχουμε και για άλλες πόλεις όπως της Αμισού, η οποία κράτησε το σημιτικό της όνομα μέχρι τον 6 ο αιώνα π.Χ. Αργότερα στα χρόνια της μεγάλης ακμής τους οι Αθηναίοι έστειλαν αποίκους και τη μετονόμασαν σε Πειραιά. Όνομα που δεν επικράτησε ιδιαίτερα μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο οπόταν η Αμισός αποσπάσθηκε από την Αθηναϊκή συμμαχία. Άλλες Αθηναϊκές αποικίες ήταν η πόλη Αθήνα στην χώρα των Κόχλων, η Τρίπολη κτίσμα της Μεσσηνιακής Τρίπολης, και η Οινόη κτίσμα των Οινοέων της Αττικής. Ο Ελληνισμός από τα παράλια αρχίζει να απλώνεται στο μεσόγεια από τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οπότε καταστρέφουν ή εξελληνίζουν ξένα έθνη όπως, Δρίλες-Μοσσυνοίκους-Τιβαρηνούς-Χάλυβες κ.ά. Αργότερα και κατά την Ρωμαϊκή εποχή ιδρύονται τόσο στην παραλία όσο και στο εσωτερικό νέες πολυάνθρωπες πόλεις ή ενισχύονται ασήμαντοι έως τότε οικισμοί. Τέτοιες είναι η Αμάσεια, η Άμαστρη, η Νικόπολη, η Φαρνακία, η Νεοκαισάρεια, τα Κόμανα, τα Κάβειρα. Βρισκόμαστε στην αρχή του 4 ου αιώνα, εποχή της μεγαλύτερης ευημερίας και ακμής στην περιοχή, αποτέλεσμα βαθειάς ειρήνης στον τόπο κατά τους χρόνους της Ρωμαϊκής κυριαρχίας. Ο Πόντος ως την εποχή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας δεν είχε ένα ενιαίο πολιτικό σύστημα με ένα διοικητικό κέντρο. Λειτουργούσε κατά το αρχαίο Ελληνικό πρότυπο Πόλης-Κράτους με δημοκρατική διοίκηση. Το σύστημα αυτό κατέλυσε ο Μέγας Κωνσταντίνος που κατέστησε στον Πόντο απλή κυριαρχία του Κράτους υπό ενιαία στατιωτικοπολιτική διοίκηση με πρωτεύουσα τη Νεοκαισάρεια και αργότερα επί Ιουστινιανού την Τραπεζούντα. Αργότερα κατά τη διαίρεση του Βυζαντινού κράτους σε θέματα, ο Πόντος αριθμούσε τρία (3), το θέμα Χαλδίας με έδρα την Τραπεζούντα, το θέμα Κολωνίας με έδρα τη Νικόπολη, και το Αρμενικό θέμα με πόλεις την Αμάσεια, Αμισό, Νεοκαισάρεια, Σινώπη κ.ά. Κατά παραχώρηση και εξαιτίας της στρατηγικής σημασία και γεωγραφικής θέσης το θέμα Χαλδίας έχαιρε αυτονομίας. Το 1204 ο Πόντος αποχωρίζεται από το Βυζάντιο, και αποτελεί ξεχωριστό κράτος από ένα μέλος της δυναστείας, τον Αλέξιο Κομνηνό. Το κράτος των Κομνηνών διατηρήθηκε για πάνω από δυόμιση αιώνες οπότε στις 15 Αυγούστου του 1461 έπεσε στα χέρια του Μωάμεθ β. Το κράτος των Κομνηνών προήγαμε την πνευματική κίνηση και βοήθησε τους λόγιους της Κωνσταντινούπολης οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στην Τραπεζούντα μετά το 1204. Η δημοτική ποίηση, ανώτερη κατά πολύ από τα άλλα είδη του έντεχνου λόγου καλλιεργείται πολύ πριν τον 12 ο αιώνα και οπωσδήποτε στον Πόντο πρέπει να τοποθετηθούν τα πρώτα δείγματα του έπους του Διγενή Ακρίτα, και τα άσματα του ακριτικού κύκλου. Μετά την επικράτηση των Τούρκων ο Χριστιανικός πληθυσμός του Πόντου ελαττώνεται για διάφορους λόγους. Πολλοί μετανάστευσαν στα παράλια της νότιας Ρωσίας, και άλλοι στα νησιά του Αιγαίου Με διαταγή του Μωάμεθ β πολλοί Τραπεζούντιοι μετεγκαταστάθηκαν στη Κωνσταντινούπολη Ο αναγκαστικός εξισλαμισμός του πληθυσμού, καθώς και η ομαδική εξωμοσία ολόκληρων περιοχών όπως του Όφη και της Τόνγιας (αρχαίας Θοανίας). Πολλοί εκ των χριστιανών με καρτερία μάρτυρα κράτησαν τη θρησκεία τους ιδιαίτερα σε περιοχές όπου υπήρχαν μοναστήρια. Οι εκκλησίες μετατράπηκαν σε τζαμιά και έλεος δεν έδειξε ο κατακτητής στο ιδιαίτερο θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων του Πόντου. Αντίθετα, στα μοναστήρια υπήρξε ιδιαίτερη μεταχείριση, με την παραχώρηση πολλών προνομίων εκ μέρους των σουλτάνων. Ξακουστά μοναστήρια του Πόντου υπήρξαν : Του Αγίου Ιωάννη Βαζελών (Ζαβουλών) στη Ματσούκα, το αρχαιότερο μοναστήρι του Πόντου με ίδρυση στο 270 μ.Χ. Της Παναγίας Σουμελά (στο όρος Μελά, εξ ού και η ονομασία εκ του τοπωνυμίου) με ίδρυση περί το 386 μ.Χ. που αποτελούσε το πλέον ευνοημένο μοναστήρι του Πόντου. Του Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα (ή Περιστερά) με ίδρυση στο 752. Στην επαρχία Χαλδίας, Του Αγίου Γεωργίου Χαλιναρά Της Παναγίας Γουμερά Και σπουδαιότερο του Αγίου Γεωργίου Χουτουρά που ίδρυσε ο Αλέξιος Κομνηνός τον 14 ο αιώνα. Μοναδική και ιδιάζουσα περίπτωση στην ιστορία των θρησκευμάτων αποτελούν οι λεγόμενοι κρυφοί, ή κλωστοί, ή γυριστοί, δηλαδή χριστιανοί από επιστροφή, οι οποίοι υποκρίνονταν ότι εξισλαμίζονταν, ενώ στη πραγματικότητα παρέμεναν χριστιανοί. Ελάχιστη θρησκευτική ελευθερία αναγνωρίστηκε από την τουρκική κυβέρνηση το 1856 με το Χάτι Χουμαγιούν το οποίο απέβλεπε κυρίως στην φανέρωση την κλωστών και στην εκ νέου εξαφάνιση του χριστιανού στοιχείου στην περιοχή. Ένα από τα πολλά τεχνάσματα που χρησιμοποίησαν οι Τούρκοι για να ολοκληρώσουν την εξάλειψη του Ελληνικού στοιχείου από τον Πόντο. Πιο πολύ από όλους τους 'Έλληνες του πόντου απολάμβαναν ησυχία οι κάτοικοι των μεταλλοφόρων περιοχών και ιδίως της Χαλδίας με κέντρο την Αργυρούπολη (Γκιουμουσχανέ). Τον 17 ο και 18 ο αιώνα η πιο πλούσια και πολυάνθρωπη επαρχία της Μικράς Ασίας ήταν η Χαλδία με πρωτεύουσα την Αργυρούπολη, την μεγαλύτερη πόλη του Πόντου με πάνω από 30.000 κατοίκους στα χρόνια της ακμής της. Όταν πια η Χαλδία δεν μπορεί να θρέψει τον μεγάλο αυτό πληθυσμιακό όγκο, αρχίζει η μετανάστευση τόσο εντός όσο και εκτός των ορίων του πόντου σε περιοχές όπως της Κερασούντας, των Κοτυώρων, της Αμισού, αλλά και του Μπουλγάρ Μαντέν, Μπερεκετλή Μαντέν, του Ακ Ντάγ και Ντερέκ Μαντέν, κ.ά. Η εύνοια προς τους μεταλλουργούς παύει το 19 ο αιώνα οπότε άρχισαν πάλι να εκπατρίζονται για να βρουν πόρους να ζήσουν. Ο εκπατρισμός αυτός κατά τον Ρωσσοτουρκικό πόλεμο πήρα μεγαλύτερες διαστάσεις. Οι κάτοικοι της Χαλδίας φοβούμενοι τα αντίποινα των Τούρκων μετά την επέλαση των Ρώσων από την Αργυρούπολη μετανάστευσαν στον Καύκασο και συγκρότησαν Ελληνικές κοινότητες. Η μετανάστευση αυτή πήρε γενικότερο χαρακτήρα στα 1878 όταν η Ρωσία απέσπασε από την Τουρκία την περιφέρεια του Κάρς. Τότε πολλά χωριά της Χαλδίας μετανάστευσαν στην περιφέρεια του Κάρς. Από τα μέσα του 19 ου αιώνα και μετά την έκδοση του Χάτι Χουμαγιούν, οι Έλληνες αναπτύσσουν δραστηριότητα και ξανά καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στην οικονομική ζωή της χώρας. Η Τραπεζούντα έγινε πάλι το κέντρο του διαμετακομιστικού εμπορίου από το εσωτερικό της χώρας προς τη Μεσοποταμία, και την Περσία. Η Αμισός (Σαμψούντα), καθαρά τουρκική πόλη (στα μέσα του 19 ου αιώνα Ελληνική ήταν η Άνω Αμισός, στην οποία κατοικούσαν όσοι είχαν μετοικήσει από την παλιά Αμισό), όπου ιδρύθηκε πάλι Ελληνικός συνοικισμός, με αποίκους από την Καππαδοκία, Κωνσταντινούπολη και αλλού, που αυξήθηκε και προόδευσε πολύ γρήγορα. Η Κερασούντα, πόλη παράλια με εμπορική δραστηριότητα, λιμάνι της επαρχίας Κολωνίας. Τα Κοτύωρα επίσης, που εξυπηρετούσαν όμως σε περιορισμένη κλίμακα την ενδοχώρα. Η Καππαδοκία ως γνωστόν εκτός της Αμισού, είχε στείλει αποίκους και στην πόλη όσο και στην περιφέρεια της Πάφρας. Είναι η εποχή που στον Πόντο συντελείται εκπαιδευτική αναγέννηση. Εκπαιδευτικό κέντρο υπήρξε ήδη απο τον 17 ο αιώνα το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, όμοιο του οποίου ιδρύθηκε και στην επαρχία Χαλδίας τον 19 ο αιώνα δηλ, το Φροντιστήριο της Αργυρούπολης. Η πρόοδος των Ελλήνων στα γράμματα και στην οικονομική ζωή, σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθυσμού προξενούσαν πάντα φόβο στους Τούρκους. Δεν άργησε όμως να αλλάξει ριζικά η ζωή των Ελλήνων Ποντίων μετά την κατάλυση του σουλτανικού καθεστώτος, όταν στα 1908 κατέλαβε την εξουσία το κόμμα της ένωσης και προόδου των Νεότουρκων. Προγραμματική διακύρηξη του κόμματος υπήρξε, η με κάθε τρόπο και μέσο εξόντωση, των αλλόθρησκων κατοίκων του οθωμανικού κράτους. Μετά τον βαλκανικό πόλεμο, και τον ακρωτηριασμό του που υφίσταται το οθωμανικό κράτος, στα 1914 κηρύσσεται διωγμός των Ελλήνων στο τουρκικό κράτος. Κατά την έκρηξη του 1ου Παγκόσμιου πολέμου και με το πρόσχημα της ασφάλειας των παραλίων θέτουν σε εφαρμογή ευρύ πρόγραμμα εκτοπισμών, που περιλαμβάνουν ομαδικές σφαγές, σωματικές κακώσεις, βιασμούς, υποβολή σε πείνα και δίψα, εξοντωτικές πορείες στην ενδοχώρα, εξαναγκαστικές εργασίες στα τάγματα εργασίας (αμελέ ταμπουρού), εξορίες, και άλλα παρόμοια που τιμούν την γείτονα χώρα στο ρου της ιστορίας. Όλη αυτή η πρακτική εξαφάνιση το μισό Ελληνικό πληθυσμό απο την επικράτεια του κράτους των Νεότουρκων και μάλιστα απο απόψεως ηλικίας, τον νεαρότερο σε ηλικία. Από το 1914 ως και το 1923 υπολογίζονται σε 450.000 οι Έλληνες του Πόντου, Που εξοντώθηκαν με τα πλέον απάνθρωπα μέσα. Με τη συνθήκη της Λωζάνης ο γεωργικός πληθυσμός εγκαταστάθηκε στις βόρειες επαρχίες του κράτους, ενώ ο αστικός στις πόλεις, όπως Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, Δράμα, κα Με την εγκατάσταση αυτή στην Ελλάδα, ολοκληρώνεται δραματικά η ιστορία του Ελληνικού Πόντου που διήρκησε 2.700 χρόνια. μέσα απο το   http://www.kotsari.com/ Written by Πολατίδης Βασίλειος