Πόντος: Ενας τόπος φορτωμένος με μνήμες και ιστορία

Οι άνθρωποι,η ιστορία

το φαγητό,η Παναγία Σουμελά 

τα παρχάρια,η Αμάσεια...

Άξενη θάλασσα που έγινε Εύξεινος Πόντος και σήμερα Karadeniz δηλαδή “μαύρη θάλασσα”. Για πολλούς συμπατριώτες μας ένα οδοιπορικό στα παράλια του Εύξεινου Πόντου αποτελεί ένα σεργιάνι μνήμης σε πατρίδες που μπορεί να είναι πια σβησμένες από τους χάρτες, αλλά παραμένουν ζωντανές στις καρδιές τους. Τα βάθη της Τουρκίας αποτελούσαν ανέκαθεν για τους Έλληνες μια περιοχή τόσο φιλική και γνώριμη όσο κι οι ακτές της αχανούς αυτής χώρας στη Μεσόγειο.

Από τη πτήση μέχρι την επιστροφή μας, οικείες φάτσες και χειρονομίες και εκφράσεις… Αν έκλεινα τα αυτιά μου θα μπορούσα να πω ότι βρισκόμουν σε ελληνικό περιβάλλον. «Γιουνανιστάν» απαντούσαμε σε οποιαδήποτε ερώτηση και τους έβλεπες να

Ήταν ομοφυλόφιλος ο Κεμάλ Ατατούρκ τον οποίο οι Τούρκοι έχουν θεοποιήσει ?

Τουρκική ιστοσελίδα δημοσίευσε φωτογραφία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ συνοδευόμενη από την άποψη ότι ο Κεμάλ μπορεί να ήταν ομοφυλόφιλος.

Στην φωτογραφία απεικονίζεται ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ σε μια πλαζ της Τουρκίας να κοιτάζει, έχοντας λάβει μια στάση που δημιουργεί την εντύπωση ότι ήταν ομοφυλόφιλος.

Η αναφορά στην φωτογραφία αυτή που συνοδεύεται από την άποψη ότι ο Κεμάλ μπορεί να ήταν ομοφυλόφιλος, ήδη έχει περάσει και σε μερίδα του τουρκικού τύπου προκαλώντας κυριολεκτικά «σεισμό» καθώς όπως είναι γνωστό ένα από τα μεγαλύτερα ταμπού της σύγχρονης Τουρκίας είναι ο Κεμάλ Ατατούρκ τον οποίο οι Τούρκοι έχουν θεοποιήσει σε βαθμό που θα ζήλευαν στο παρελθόν πολλοί άλλοι δικτάτορες όπως οι Χίτλερ, Μάο, Στάλιν, κλπ.

Το εντυπωσιακό είναι πως η άποψη αυτή, ότι δηλαδή ο ιδρυτής της σύγχρονης Τουρκίας μπορεί να ήταν gay και η οποία αναδημοσιεύτηκε και στην τουρκική εφημερίδα Habertόrk, ενώ καταγγέλθηκε στις δικαστικές αρχές σε πρώτη φάση ο εισαγγελέας αποφάνθηκε ότι δεν χρειάζεται να ασκήσει δίωξη και ότι η φωτογραφία καλύπτεται νομικά από τον νόμο περί τύπου.

Φυσικά αυτή η πρώτη αντίδραση των νομικών αρχών δεν έμεινε έτσι και μετά από έντονες ενστάσεις πολλών παραγόντων που πρόσκεινται στον κεμαλισμό διατάχτηκε ανάκριση για την ανάρτηση της φωτογραφίας καθώς και για τα δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι ο Κεμάλ Ατατούρκ μπορεί να ήταν gay. Από την άλλη πλευρά αυτοί που δημοσίευσαν την φωτογραφία επικαλούνται τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τις διατάξεις για την ελευθεροτυπία και την κατάργηση της λογοκρισίας που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γεγονός είναι πως ο Κεμάλ Ατατούρκ δεν παντρεύτηκε ποτέ παρά του ότι έζησε κατά καιρούς με διάφορες «θαυμάστριες» του και φυσικά δεν έκανε παιδιά κάτι που του το καταλόγισαν μετά τον θάνατο του πολλοί επικριτές του. Σύμφωνα με πολλούς βιογράφους του ο Κεμάλ απέφευγε τις γυναίκες και παράλληλα είχε το φοβερό πάθος του αλκοολισμού.

Η μεγάλη του μανία εναντίον καθετί θρησκευτικού, που το θεωρούσε ως αντίθετο προς τη ροή της ιστορίας, ήταν απόρροια της αθεΐας του, αλλά για πολλούς, που τον έζησαν από κοντά, ήταν ένας άνθρωπος που έδινε μεγάλη σημασία στις προλήψεις στην μαγεία και επηρεάζονταν από τις «αόρατες δυνάμεις». Το τέλος του ήταν τραγικό και σίγουρα δεν ανταποκρινόταν στην ιστορική θέση που του αποδόθηκε μετέπειτα.

Πέθανε πνιγμένος στο αλκοόλ και στις κρίσεις μοναξιάς που είχε. Ο Κεμάλ, ήταν ο «πατέρας» των Τούρκων, μιας εκτουρκισμένης νέας Τουρκίας.

Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια από τον θάνατο του και ενώ στην Τουρκία κυριαρχούν οι ισλαμιστές το «πορτραίτο» του Κεμάλ έχει αρχίσει να ξεθωριάζει με αποκορύφωμα ίσως αυτή την είδηση για την αμφισβήτηση του αντρισμού του, γεγονός που πριν από δυο δεκαετίες ούτε σαν φαντασία δεν θα ήταν δυνατόν να προβληθεί.

πηγη:iapopsi.gr

Σχέση Λαζών και Ποντίων

ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΑΖΟΥΣ

ΛΑΖΟΙ ΈΝΑ ΜΕΡΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΠΡΟΕΡΧΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ Ο ΦΑΡΑΩ ΣΕΣΩΣΤΡΙΣ ΕΦΤΑΣΕ ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΣΠΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ.

Οι Λαζοί ήταν οι μόνοι στην περιοχή που έκαναν περιτομή πολύ πριν εμφανιστούν οι Τούρκοι στον Εύξεινο Πόντο. Μετά το 522 μ.Χ., ασπάστηκαν το Χριστιανισμό, εξαιτίας ενός γεγονότος το οποίο έφερε στο ιστορικό προσκήνιο τη φυλή των Λαζών.

Είναι η εποχή που ο χριστιανισμός απλώνεται στην Ανατολή με την βοήθεια του ελληνικού στοιχείου του Πόντου και των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Κατ' αυτό τον τρόπο, οι σκληροτράχηλες φυλές ορεσίβιες δέχονται την επίδραση του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού. Το 522, ο βασιλιάς των Λαζών, Τσάθιος, άνθρωπος έξυπνος και με διορατικότητα, βλέποντας την νέα τάξη πραγμάτων της εποχής, πήγε στην Κωνσταντινούπολη, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Αφού βαπτίστηκε, παντρεύτηκε τη Βαλερία, απόγονο του αρχοντικού οίκου των Κουροπαλατών. Έτσι, με δεσμούς θρησκευτικούς και πολιτικούς, παρέμεινε βασιλιάς των Λαζών κάτω από την προστασία των Βυζαντινών αυτοκρατόρων.

Το γεγονός αυτό δυσαρέστησε τον βασιλέα των Περσών Χοσρόη , με το οποίο μέχρι τότε ήταν σύμμαχος ο Τσάθιος και ο οποίος έστειλε αγγελιοφόρους προς τον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου λέγοντας προς αυτόν: «Ενώ υπάρχει φιλία και ειρήνη μεταξύ μας, εσύ κάνεις αυτά που κάνουν οι εχθροί παίρνοντας υπό την διοίκηση σου τον Βασιλέα των Λαζών, σύμμαχο των Περσών από αιώνες». Η ενέργεια δε αυτή του Τσάθιου στάθηκε η αφορμή κήρυξης πολέμου μεταξύ Περσών και Βυζαντίου που κράτησε αρκετά χρόνια.

Ο πατέρας της ιστορίας, Ηρόδοτος, ο οποίος μας έχει δώσει πολλές πληροφορίες σχετικές με τους λαούς που έζησαν στα νότια παράλια του Ευξείνου Πόντου, τους ταυτίζει με τους Κόλχους, φυλή γνωστή στους Έλληνες πολύ πριν τις εκστρατείες τους στη Μικρά Ασία και πριν αρχίσουν τους αποικισμούς των ποντιακών εδάφων. Με τον Ηρόδοτο φαίνεται να συμφωνεί και ο Πανάρετος Τοπαλίδης ο οποίος μιλάει για αυτόχθονη φυλή των Λαζών, κατοικούντων ανατολικά της Τραπεζούντας, στην περιοχή του Ριζαίου.

ΛΑΖΟΙ ΚΑΜΙΑ ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΣΚΙΤΣΟ ΛΑΖΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑ.

Ο Γερμανός ιστορικός Φαλμεράγιερ, στο σημείο που αναφέρεται στους Λαζούς ,τους παραλληλίζει με τους Τζάνους ως συγγενείς φυλές, όμως έρχεται σε αντίθεση και με τους δύο προαναφερόμενους ιστορικούς ως προς την περιοχή όπου έζησαν οι Λαζοί. Διότι ο Γερμανός ιστορικός περιγράφει τους Τζάνους-Λαζούς να κατοικούν στις νότιες περιοχές της Τραπεζούντας γύρω από το όρος Περιάδρη και αναγνωρίζει αυτούς σαν την πλέον σκληροτράχηλη φυλή. Στο βιβλίο του Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας αναφέρει:

Οι κάτοικοι που ζούσαν στα βουνά των περιοχών αυτών ήσαν άγριοι, ανυπότακτοι, πολύ θαρραλέοι και λάτρευαν την ελευθερία τους, ανάμεσα τους και οι πιο ονομαστοί και οι πιο άγριοι από όλους, οι Λαζοί Τζάνες που ζούσαν στις κορυφές και τα οροπέδια των Βουνών, περίπου νότια της πόλης Τραπεζούντας. Από τα χρόνια εκείνα και μέχρι το 1827 δεν είχαν αλλάξει σημαντικά ούτε η φυσική κατάσταση της χώρας ούτε ο χαρακτήρας των κατοίκων· μεγάλες ερημιές, αδιαπέραστες κοιλάδες και φαράγγια χώριζαν τους Λαζούς από τη θάλασσα. Απομονωμένοι από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ζούσαν σε αλπικά υψίπεδα ανάμεσα στον ουρανό και τα σύννεφα, ανάμεσα στα αιώνια σκεπασμένα με χιόνια απόκρημνα βράχια σαν θηρία, κερδίζοντας την τροφή τους και τα άλλα αναγκαία με επιδρομές και λεηλασίες. Κανένας κατακτητής του παλιού ασιατικού κόσμου δεν θέλησε ποτέ να δοκιμάσει να υποτάξει την άγρια πατρίδα αυτών των ανθρώπων, ώσπου ο Ιουστινιανός αποφάσισε να θέσει υπό την απόλυτη κυριαρχία του και αυτόν τον αγριότοπο.

Ο Σάββας Ιωαννίδης στην Στατιστική της Τραπεζούντας (1870) ανέφερε την εξής εικασία. Ένα μέρος αυτής της φυλής προερχόταν από τα τμήματα του αιγυπτιακού στρατού, με τα οποία ο Φαραώ Σέσωστρις έφτασε πολεμώντας μέχρι την Κασπία θάλασσα. Από τους στρατιώτες ,άλλοι επειδή γελάστηκαν από τον Σέσωστρη και άλλοι επειδή δεν θέλησαν να τον ακολουθήσουν στην επιστροφή, παρέμειναν στην Κολχίδα και δεν επανήλθαν ποτέ στην Αίγυπτο. Οι εναπομείναντες λοιπόν Αιγύπτιοι στην χώρα των Κόλχων, διατηρούσαν και κατά την εποχή του Ηρόδοτου πολλά από τα ήθη και έθιμα της πατρίδας τους και ιδίως αυτοί ήταν οι μόνοι εκεί γύρω που συνήθιζαν να κάνουν περιτομή. Σε κάποιο άλλο σημείο ο Σάββας Ιωαννίδης αναφέρει ότι η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας έφερε τον Ελληνισμό στους Κόλχους ή Λαζούς, που έμεναν πέρα από τον ποταμό Βαθύ, αλλά μη έχοντας εκεί βαθιές ρίζες, ο Ελληνισμός εξαφανίστηκε όταν έπεσε αυτή.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τον εκχριστιανισμό των γύρων φυλών και τον βυζαντινοπερσικό πόλεμο που ακολούθησε, δημιούργησαν στις λαϊκές μάζες την γνώμη ότι η χώρα του Πόντου ονομάζονταν και Λαζική. Και επικράτησε δε τόσο η εσφαλμένη αυτή άποψη ώστε, στην Κωνσταντινούπολη και στις πέρα από από αυτή χώρες, να ονομάζουν τους Έλληνες του Πόντου Λαζούς.

Η λαθεμένη αυτή εντύπωση ότι οι πέραν της Κωνσταντινούπολης εκτάσεις ανήκουν στην Λαζική άρα στους Λαζούς, έδινε μία νέα προσωνυμία στον Ελληνισμό του Πόντου, στη διάδοση της οποίας συνέβαλλαν και οι Βυζαντινοί ιστορικοί του 12ου και 13ου αιώνα (όταν δημιουργήθηκε η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας), οι οποίοι όταν αναφέρονταν στους Πόντιους αυτοκράτορες, για να τους μειώσουν έναντι των Βυζαντινών, χρησιμοποιούσαν υποτιμητικούς τίτλους όπως Ο άρχοντας των Λαζών του Πόντου.

Ακόμη και σήμερα, πολλές φορές οι ίδιοι οι Πόντιοι, αγνοώντας τη διαφορά Ποντίων και Λαζών, αυτοαποκαλούνται Λαζοί.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ 2010 μ.Χ.

Hürriyet:«Το θαύμα της Παναγίας στο σπίτι ενός Τούρκου»

Πριν από χρόνια ένα ζευγάρι από την Τουρκία και συγκεκριμένα από την περιοχή της Αντιοχείας, μετανάστευσε στο Παρίσι όπου βρήκαν δουλειά και εγκαταστάθηκαν στα Banlieue, δηλαδή στα προάστια του Παρισιού. Το ζευγάρι ονομάζεται Εσάτ και Σεβίμ Αλντιντάρογλου.

Στο σπίτι αυτό των Αλντιντάρογλου στο Παρίσι παρατηρείται συρροή επισκεπτών όχι μόνο από την Γαλλία αλλά και από το εξωτερικό, καθώς πολλοί επισκέπτες έρχονται να δούν ένα αξιοπερίεργο για αυτούς γεγονός.

Το γεγονός αυτό, που χαρακτηρίστηκε από τον ίδιο τον τουρκικό τύπο σαν θαύμα, είναι πως μια ελληνορθόδοξη βυζαντινή εικόνα της Παναγίας που είχαν βρει στην Αντιόχεια και την οποία είχαν πάρει μαζί τους οι Αλντιντάρογλου αν και μουσουλμάνοι, άρχισε να αναβλύζει δάκρυα από τα μάτια της Παναγίας.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του ζευγαριού την εικόνα αυτή τους την είχε χαρίσει το 2006 ένας ορθόδοξος μοναχός από τον Λίβανο. Από την πρώτη στιγμή που την πήραν αισθάνθηκαν την μεγάλη αγιότητα της και μια πρωτόγνωρη αίσθηση ανάπαυσης στο σπίτι τους.

Όταν μετανάστευσαν στο Παρίσι την πήραν με ευλάβεια μαζί τους και όταν την τοποθέτησαν σε ένα ξεχωριστό μέρος στο νέο τους σπίτι, όπως ομολόγησαν, η εικόνα της Παναγίας άρχισε να δακρύζει. Το νέο μαθεύτηκε γρήγορα ανάμεσα στους Τούρκους αλλά και σε άλλους χριστιανούς.
Η εικόνα της «Παρθένας Παναγίας», όπως την έχει ονομάσει το τουρκικό ζευγάρι, έγινε γρήγορα τόπος προσκυνήματος και μάλιστα, όπως αναφέρεται, έχει αποκτήσει θαυματουργικές ιδιότητες.

Το γεγονός έγινε γρήγορα ευρύτερα γνωστό και επισκέπτες προσκυνητές από την Γερμανία και το Βέλγιο άρχισαν να καταφτάνουν στο σπίτι των Τούρκων για να προσκυνήσουν την ελληνορθόδοξη βυζαντινή εικόνα της Παναγίας.
Ο Εσάτ ,Αντιντάρογλου διηγείται πως πριν από λίγο καιρό είχε έρθει να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας μια παντρεμένη γυναίκα που δεν μπορούσε να κάνει παιδί και το είχε μεγάλο καημό γιατί ο γάμος της κινδύνευε με χωρισμό.

Η γυναίκα αυτή γονάτισε και προσευχήθηκε επί αρκετή ώρα κάτω από τη εικόνα της Παναγίας. Μετά από λίγες μέρες η γυναίκα αυτή κατασυγκινημένη τηλεφώνησε τους Αλντίντάρολγου και τους είπε ευτυχισμένη ότι είχε γίνει θαύμα και περίμενε παιδί.

Για τους δύσπιστους παραθέτουμε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας στο σπίτι του Τούρκου στο Παρίσι, καθώς και το δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Hürriyet, με τον χαρακτηριστικό τίτλο : «Bir Türk ün evinde Meryem mucizesi», δηλαδή, «Το θαύμα της Παναγίας στο σπίτι ενός Τούρκου»!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πόντιος ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (?)

 

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεκίνησε τη θρησκευτικοπολιτική καριέρα του κυριολεκτικά στα γόνατα του Νετζμετίν Ερμπακάν, ο οποίος, σημειωτέον, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ήθελε να υπερβεί τις εντολές του Κίσινγκερ και να καταλάβει ολόκληρη την Κύπρο το 1974! Οταν στις εκλογές του 1991 το Κόμμα Ευημερίας (Refah Partisi) έλαβε ποσοστό 16,88%, εκλέγοντας 62 βουλευτές επί συνόλου 450, ο πρόεδρός του Ερμπακάν κατέστρωσε το σχέδιο κατάληψης της εξουσίας, αφού πρώτα κέρδισε τους μεγάλους δήμους της Τουρκίας.



Οντως, στις εκλογές του 1994, χρησιμοποιώντας κομματικά στελέχη με υψηλή μόρφωση από την τουρκική ομογένεια των χωρών της Ευρώπης, το R.P. κατάφερε να εκλέξει 

Εύξεινος Πόντος & Μαύρη θαλασσα

Εύξεινος Πόντος

Αβούτο εν γράψιμον για τη θάλασσαν. 

Εύξεινος Πόντος εν τ' ιστορικόν τ' όνεμαν τη Μαύρου τη Θάλασσας. Τ' όνεμαν εξέβεν ασην αλλαγήν τη πρώτου τ' ονεματί «Άξεινος Πόντος» (αφιλόξενον θάλασσα). «Εύξεινος Πόντος» σημαίνει φιλόξενον θάλασσα.

Μυθολογίαν

Κατά τ' ελλενικόν τη μυθολογίαν σ' αβούτον τον τόπον εζήνεν ο θεόν Πόντος, ο γιον τ' Αιθέρα και τη Γαίας. Αβούτον τη θάλασσαν ετολανεύτεν ο Ιάσονας όντες εχπάστεν τ' Αργοναυτικόν την εκστρατείαν. Ο Αυτόλυκος (έτον απές σ' αυτοίν τ' Αργοναυτικού τ' εκστρατείας) ίδρυσεν τηΣινωπή, την πρώτην την πολιτείαν τη Πόντονος.

Μαύρον Θάλασσα

Το Μαύρον η Θάλασσα (σ' αρχαία τα χρόνε λέχκουτον Εύξεινος Πόντος) εν θάλασσαν απές μερέαν. Ευρίεται σο νοτιοανατολικόν τ' Ευρώπην και ση Μικράν Ασίαν απές. Με τ' Μεσόγειο τη Θάλασσαν συνδέν' ατέν ο Βόσπορον και η Θάλασσα Μαρμαρά. Ο Ισθμόν τη Κερτς ενών' ατέν με τη Θάλασσαν τ' Αζόφ.

Κράτη ντο συνορεύνε με το Μαύρον τη Θάλασσαν

Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Ουκρανία, η Ρουσία και η Γρουζία. Το Κριμαϊκόν η χερσόνησος εν Ουκρανικόν αυτόνομον δημοκρατία. Έχ' τρανά πολιτείας τοι: Κωνσταντινούπολη, Μπουργκάς, Βάρνα, Κοστάντα, Γιάλτα, Οδησσός, Κέρτς, Νοβοροσίσκ, Σόχι, Σουχούμι, Πότι, Βατούμι, Τραπεζούντα,Σαμψούντα.

Όνομα

Τ' όνομα «Μαύρον Θάλασσα» 'κ ευρίσκεται ασόν 13ον αιώναν πριχού. Ο Στράβων έλεεν Πόντος ατέν (δηλ. «Θάλασσαν») μαναχόν. Σ' ελλενο-ρωμαϊκά τα ζαμάναι επαίρεν τ' όνεμαν «Εύξεινος Πόντος», δηλ. «Φιλόξενον Θάλασσα». Άβούτον τ' όνεμαν εν ευφημισμόν κι επαίρεν τη θέσην τη παλαιού τ' ονεματί «Άξεινος Πόντος» (δηλ. «Αφιλόξενον Θάλασσα»), το οποίον εγράφκουτον ασόν Πίνδαρον (ση 5ου τ' αιώνα π.Χ. τ' αρχάς). Ο Στράβων ινάνευεν ντο λέχκουτον αέτς πριχού τ' ελλενικόν τον αποικισμόν. Λόγοι έσαν τα δυσκολίας ντ' είχανε ν' εφτάνε τα πρώτα τα πολιτείας εκαιπά. Άμα όντες οι Μιλήσιοι εποίκεσαν τον τόπον κι εποίκαν ατόν μέρος τ' ελλενικού τη πολιτισμού, τ' όνεμα μεταβάλκουτον κι εγέντον «φιλόξενον».

Οι Τουρκάντ έδωκαν τ' όνεμα «Μαύρον Θάλασσα» (Karadeniz, τ' Αγαίον λέγν' ατό «Άσπρον Θάλασσα», Akdeniz). Οσήμερον αβούτο τ' όνεμα επαίραν ατό κι άλλα γλώσσας: Ρουσικά: Черное Море, Βουλγαρικά: Черно море (Cherno more), Γεωργιανά: შავი ზღვა (shavi zghva), Ουκρανικά : Chorne More, Ρουμανικά: Marea Neagră, κλπ.

φωτογραφία  σα 1915 τη χρονίαν.

Βιβλιογραφία

Charles King, The Black Sea: A History, 2004, ISBN 0-19-924161-9
William Ryan and Walter Pitman, Noah's Flood, 1999, ISBN 0-684-85920-3
Neal Ascherson, Black Sea (Vintage 1996), ISBN 0-09-959371-8
Özhan Öztürk, Karadeniz: Ansiklopedik Sözlük (Black Sea: Encyclopedic Dictionary). 2 Cilt (2 Volumes). Heyamola Publishing. Istanbul.2005 ISBN 975-6121-00-9.

πηγή