Πριν μόλις τρία χρόνια ανακάλυψα κι εγώ το μαγικό κόσμο του facebook.
'Eφτιαξα και τη σελίδα μου για να έχω πρόσβαση σ' αυτό και με μια πληκτρολόγηση του ονόματος στην αναζήτηση μπορούσα να βρω ξεχασμένους φίλους,συμμαθητές, γνωστούς, αγαπημένους συγγραφείς και ποιητές. Όποιον τελοσπάντων μου ερχόταν στη θύμηση.
Έστελνα αιτήματα φιλίας και διέθετα ώρες πολλές να ψάχνω να βρίσκω πρόσωπα, κάτι σαν Πουαρό, και να κατασκοπεύω τους τοίχους "φίλων".
Ανακάλυψα αρκετούς από αυτούς που έψαχνα και με ανακάλυψαν και πολλοί επίσης.
Και έφτασα αισίως κάποια στιγμή να έχω 600 φατσουλόφιλους..
Οι περισσότεροι άγνωστοι..Κάποιοι με φωτογραφίες ανεπίκαιρες, άλλοι με ψευδώνυμα και άλλοι με άσχετες εντελώς απεικονίσεις στη θέση της φωτογραφίας προφίλ..
Πλάκα έχει! Μπορείς να δηλώσεις οτιδήποτε.Που να ανταποκρίνεται ή που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Να υποδυθείς κάτι που δεν είσαι! Ό,τι θελήσεις.Σιγά μη σου κάνουν τον ορό της αλήθειας.
Όταν έκανα το μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο την ώρα του μαθήματος των ηλεκτρονικών υπολογιστών( συγνώμη δάσκαλε) δημιουργήσαμε ένα ψεύτικο προφίλ στη φατσουλοπαρέα,με τη φίλη μου την Έφη και αφού γεμίσαμε φίλους, άλλους γνωστούς και άλλους αγνώστους, που σου προτείνει το σύστημα του φέης βάσει των στοιχείων που δίνεις, είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε για αυτούς πράγματα που στο δικό μας αληθινό πρόσωπο ίσως να μην τα έλεγαν ποτέ.
Το Φρέλια ο συνδυασμός από το Ευφροσύνη και το Ελένη ήταν το όχι και τόσο συνηθισμένο όνομά μας.Που ναι, ίσως να παρέπεμπε και σε κάτι ανάλαφρο..
Το επάγγελμα κομμώτρια και τα 24 χρόνια που δώσαμε για ηλικία, μας έδωσε την ευκαιρία για πληθώρα συνομολιών.Από το πως γίνεται η αλλαγή χρώματος μαλλιών σε ένα κεφάλι, μέχρι και να μας ζητήσουν δανεικά! Ήταν πράγματι μια πολλή διαφωτιστική διαδρομή στο χώρο του facebook.
Μπορείς να μιλάς εκ του ασφαλούς με κάποιον χωρίς να βλέπεις το βλέμμα του, τις κινήσεις του, τη στάση του σώματος του.Το χώρο που βρίσκεται την ώρα της συνομιλίας.
Και όλοι μπορούμε να υποδυθούμε ρόλους.Από κομμώτριες ως καθηγητές στο Πανεπιστήμιο..
Το κλείσαμε το προφίλ.Δε μας αντέχαμε και δεν τους αντέχαμε.
Η πλάκα μόνο γέλιο δεν έβγαζε πια..
Εγώ κράτησα το δικό μου προφίλ.΄Η Έφη ούτε ν' ακούσει δε θέλει.Αρκετά με τις συμβουλές για ντεκαπάζ.Και για δανεικά ούτε λόγος!
Τί χαρά όταν μίλησα στο τσατ με τον Χωμενίδη, έναν από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και με τον Άγγελο Πυριόχο τον καθηγητή μου στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας .
Και ακόμη μεγαλύτερη ευχαρίστηση όταν βρήκα το Νίκο, τη Δήμητρα, τη Μίτση!
Τι ανέλπιστη χαρά..
Στην πάροδο του χρόνου και μέσα από τις δημοσιεύσεις των άλλων διαπίστωσα ότι με κάποιους διαφωνούσα πλήρως με την οπτική θεώρηση των πραγμάτων που είχαν.
Με κάποιους δε θα μπορούσα ούτε καφέ να πιω μαζί τους. ΄Και άλλους να τους θαυμάζω για τον τρόπο που κοιτούν τα γεγονότα. Άλλοι πάλι αποκαθηλώθηκαν..
Οι φίλοι μου εδώ και καιρό έχουν μειωθεί σε ελάχιστους. Και αναγνωρίσιμους.Με αληθινά τα αναγραφόμενα στοιχεία τους.
Διέγραψα φατσουλόφιλους και με διέγραψαν και αυτοί.
Με την απίστευτη ευκολία του να πατάς διαγραφή!
Χρειάστηκε η δοκιμή και η πλάνη για να καταλάβω πως λειτουργεί το όλο σύστημα.
Ό,τι θέλει βρίσκει κανείς στην παρέα του φατσουλόκοσμου.
Μου έδωσε την ευκαιρία να ανταμώσω με συμμαθητές και να διοργανώσουμε το reunion.
Να γνωρίσω κάποιους ανθρώπους που αφού αντάλλαξαμε ζωντανές ματιές και λόγια τολμώ να πω ότι γίναμε φίλοι.
Και αν δεν ήταν η παρέα του φέης ίσως να μην είχαμε ανταμώσει.
Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο μου λένε παιδιά του Δημοτικού ότι ανοίγουν σελίδες στο φέης και στο twitter.
Και μαζεύουν φίλους από όλες τις ηλικίες..
- Να προσέχετε, τους λεω..
- Τι; Ανταπαντούν..
- Τους φίλους που μαζεύετε..Μη φανούν κατώτεροι των προσδοκιών σας.
Αφήστε τον υπολογιστή και πηγαίνετε να παίξετε.
- Που; θα μου πείτε.
- Στο σπίτι.Με φίλους που βλέπετε και που μπορείτε ν' αγγίξετε.Που θα ακούτε τη φωνή τους και θα βλέπετε αν αυτά που λένε συνάδουν με τα μάτια τους.
Η μαμά μου, μού έλεγε όταν ακούω κουδούνι να κοιτώ από το ματάκι της πόρτας και να μην ανοίγω σε αγνώστους..
Τι να πεις στα παιδιά; Ότι σε κάποιους από αυτούς που μιλούν στο φέης δε θα ήθελες να πατήσουν το πατάκι της πόρτας σου;
Από ποιό ματάκι να κοιτάξουν;
Οι λύκοι ντύνονται σπουργιτάκια και σε ξεγελούν.
Και τα παιδιά βιάζονται τόσο πολύ να μπουνε στον κόσμο των μεγάλων.
